نحوه استفاده از نور طبیعی و مصنوعی برای پرتره های فضای باز – بخش اول

نورپردازی پرتره در فضای باز

نور طبیعی برای عکاسی و فیلم برداری عالی است! تقویت یا گسترش نور طبیعی نیز روشی مناسب برای به دست آوردن نتیجه مطلوب است. افزودن یک نور مصنوعی برای پرتره فضای باز، ما را از نورپردازی و محدودیت های جهت دهی در هنگام استفاده از نور طبیعی راحت می کند.

افزودن نور مصنوعی برای پرتره در فضای باز، در صورتی که به درستی انجام شود، منجر به ایجاد ظاهر طبیعی تصویر نهایی می شود، به گونه ای که شاید طبیعی تر از نور محیط شود.

در ادامه با چگونگی و نحوه طبیعی جلوه دادن پرتره آشنا می شوید.

نور طبیعی باعث ایجاد سایه های غیر طبیعی می شود

نورپردازی پرتره در فضای باز

بینایی انسان روندی شگفت انگیز است. نور به چشم انسان می تابد، توسط عنبیه کنترل می شود، سپس به میله ها و مخروط های چشم(حسگرهای طبیعی چشم) برخورد می کند و در نهایت توسط مراکز بینایی مغز (موتور پردازش تصویر طبیعی) تفسیر می شود.

وقتی ما در فضای بیرون هستیم و به تابش نور نگاه می کنیم، همه این مراحل به صورت خودکار اتفاق می افتد. مغز به تفسیر صحنه کمک می کند تا مانند دوربین دیجیتالی اتوماتیک HDR و نورسنجی ماتریسی دامنه های گسترده ای از تقابل نور و سایه را متوازن کند.

کارآیی مغز در تفسیر صحنه ها این گونه است، در حالی که حسگرهای عکاسی و فیلم برداری و موتورهای پردازشگر قدرت و بینش رایانه ای این توانایی را ندارند. این ابزارها واقعاً مفید هستند، اما به کمک فرد نیاز دارند.

صحنه هایی که شامل مناطق سایه روشن می شود، نیاز به عملکرد اضافی عکاس یا فیلم بردار دارد تا به راحتی بتوان با کمک آن ظاهری طبیعی بر روی صفحه یا کاغذ به دست آورد ، همان گونه که مغز تصاویر را در زندگی واقعی تفسیر می کند.

استفاده از وسایل مفید و ابزارهای نورپردازی مصنوعی در عکاسی لازم است. یادگیری چگونگی استفاده از نور طبیعی و نور مصنوعی در کنار هم، کار ما را از محدودیت های جهت دهی و نورپردازی که قبلاً گفته شد راحت می کند، افزون بر این منجر به طبیعی جلوه دادن نتیجه کار عکاسی و فیلم برداری می شود.

در این مطلب نکات نورپردازی پرتره در فضای باز، بهترین تنظیمات نورپردازی و برخی نکات کلی عکاسی آورده شده است.

نمونه کارهای آتلیه فرزند پاک برای عکاسی در فضای باز

نور پرکننده برای پرتره های فضای باز

نورپردازی پرتره در فضای باز

حتی اگر در فضای بیرون نور کم باشد یا روشنایی کامل تحت تأثیر ابرها، درختان یا ساختارهای دست ساز باشد، هنوز خورشید منبع قدرتمندی از نور است. خورشید همچنین دارای ویژگی های طبیعی عالی است، بنابراین استفاده از نور آن هنگام عکاسی کار معقولی است.

شاید متوجه شده باشید که وقتی چهره فرد را برای پرتره کمی تا قسمتی روشن می کنید، نورپردازی به آسانی اصلاح می شود، اما کنتراست بالای نواحی روشن تا مناطق سایه دار صورت در تصویر نهایی آشفته به نظر می رسد.

افزون بر این، در صورت قرار دادن سوژه رو به نور، او اخم می کند حتی به میزان خیلی کم، که ویژگی های طبیعی و مطبوع صورت را تحت تأثیر قرار می دهد. بنابراین، ما سوژه را پشت به نور خورشید قرار می دهیم تا چشمانش اذیت نشود. اکنون او دیگر اخم ندارد ولی تمام صورتش سایه افتاده است و کانتورینگ (سایه روشن) یا مدل سازی کمی به وجود می آید.

راه حل ساده تاباندن مقداری نور بر سوژه است. استفاده از نور از تاریک شدن زیاد نواحی سایه جلوگیری می کند تا ویژگی های برجسته صورت نرم تر شود. برای این کار دو روش معمول وجود دارد، بازتابنده یا نور مصنوعی از موقعیت دوربین یا نزدیک به خط دید آن. رفلکتور عالی است اما از نظر جهت دهی نور محدودیت دارد.