ایزو (ISO) در عکاسی – بخش اول

ایزو در عکاسی

ایزو (ISO) یکی از ارکان سه گانه عکاسی است (دو رکن دیگر عکاسی عبارتند از سرعت شاتر و دیافراگم) که تاثیر بسیاری بر کیفیت تصویر گرفته شده دارد. در این مقاله قصد داریم تا ایزو را به طور کامل برای مبتدیان هنر عکاسی معرفی کرده و چگونگی تنظیم آن را برای حصول بهترین نتیجه، بیان کنیم.

ایزو چیست؟

ایزو یکی از مهم ترین تنظیمات دوربین عکاسی است که باعث روشن تر شدن یا تیره تر شدن تصویر می شود. از آنجایی که افزایش مقدار ایزو، باعث روشن تر شدن تصاوير گرفته مي شود، با تنظيم مناسب اين پارامتر، قادر خواهيم بود تا در محیط های تاریک، عکاسی کنیم یا دیافراگم و سرعت شاتر را به دلخواه تنظیم کنیم.

البته در نظر داشته باشيد که با افزايش زياد مقدار ايزو، تصویر گرفته شده نویز بسياري خواهد داشت و ممکن است قابل استفاده نباشد. بنابراین، روشن کردن تصویر با استفاده از ایزو، باید با احتياط انجام گیرد و فقط زمانی باید شماره ایزو را افزایش دهید که قادر به روشن ساختن تصویر از طریق تنظيم سرعت شاتر یا دیافراگم نباشید، (برای مثال، زمانی که استفاده از سرعت شاتر طولانی، باعث تار شدن تصویر می شود).

ایزو در عکاسی

معنای ايزو چیست؟

ايزو که در زبان انگليسي ISO نوشته مي شود، سرواژه “International Organization for Standardization” به معنای “سازمان بین المللی استاندارد” است. با این حال، اصطلاح ايزو در دوربين عکاسی، به سازماني که استانداردهاي محصولات و فناوری های مختلف را ايجاد می کند، اشاره نمی کند. از سال 1974 که دو استاندارد فيلم به نام هاي ASA و DIN با استانداردهای ايزو ترکيب شدند ( که بعدها براي عکاسی ديجيتال و آنالوگ مورد بازبينی قرار گرفتند)، اين دو استاندارد با عنوان ايزو ناميده شدند. اگرچه ايزو در ابتدا فقط برای حساسيت فيلم تعريف مي شد؛ اما بعدها توسط سازندگان دوربين های ديجيتال، با هدف حفظ سطح روشنايی مشابه با فيلم های عکاسی، مورد پذیرش قرار گرفت.

مقادیر متداول ايزو

دوربین های مختلف، طیف متفاوتی از مقادیر ايزو (که گاهی سرعت ایزو گفته می شود) را دارند، که می توانید در عکاسی از آن ها استفاده کنید. مقادیر متداول ISO عبارتند از:

• ISO 100 (کم ترين مقدار ايزو)

• ISO 200

• ISO 400

• ISO 800

• ISO 1600

• ISO 3200

• ISO 6400 (بيشترين مقدار ايزو)

هنگامی که سرعت ايزو را دو برابر می کنید، روشنایی تصویر هم دو برابر خواهد شد. بنابراین، تصویری که با ايزوی 400 گرفته می شود، نسبت به تصویری که با ايزوی 200 گرفته می شود، دو برابر روشن تر است و روشنایی تصویری که با ايزوی 200 گرفته می شود، دو برابر تصویری است که با ايزوی 100 گرفته می شود.

ایزوی پایه (Base ISO) چیست؟

پایین ترین ایزوی دوربین عکاسی را ایزوی پایه آن می گویند که یکی از تنظیمات بسیار مهم دوربين است؛ چرا که این امکان را به شما می دهد که تصویری با بیشترین کیفیت را گرفته و میزان نویز تصویر را به کمترین مقدار ممکن برسانید. برخی از دوربین های DSLR قدیمی و تعدادی از دوربین های جدید، مانند دوربین Fuji X-T2 دارای ایزوی پایه 200 هستند، در حالی که بسیاری از دوربین های دیجیتال جدید دارای ایزوی پایه 100 هستند. اگرچه برای گرفتن تصویری با بیشترین کیفیت باید با ایزوی پایه عکاسی کنید؛ اما این کار در برخی مواقع، مانند زمان هايی که نور محيط عکاسی کم است، امکان پذير نيست.

ارتباط ايزو با نويز موجود در تصوير

ایزو در عکاسی

در شکل زیر، نمونه ای از تصاویر گرفته شده با مقادیر مختلف ایزو نشان داده شده است. با مقایسه این دو تصویر، متوجه تفاوت سطح نویز (رنگ های دانه ای و لکه دار) در ايزوی 200 و ايزوی 3200 خواهید شد.

همان گونه که ملاحظه می کنيد، این دو تصویر تفاوت چشمگیری دارند، تصویری که با ايزوی 3200 گرفته شده است، نسبت به تصویری که با ايزوی 200 گرفته شده است (و به جای افزایش شماره ایزو، با استفاده از سرعت شاتر پایین تصوير روشنی به دست آمده است)، نویز بسیار بیشتری دارد. به همین دلیل است که به جز مواقع لزوم، نباید از ایزوی بالا استفاده کرد.

ایزو (ISO) در عکاسی – بخش دوم

ایزو (ISO) در عکاسی – بخش سوم